Inhoud

Redactioneel

Femke kok

Toen de 23-jarige Roberta Gibb in 1966 illegaal meedeed aan de Boston Marathon had zij geen rugnummer en moest zij zich voor de start in de bosjes verstoppen. Een jaar later probeerde jurylid Jock Semple om deelneemster Kathrine Switzer, met rugnummer, hardhandig uit de wedstrijd te werken. In de reglementen van de Boston Marathon, net als in die van andere marathons, stond immers dat vrouwen niet mee mochten doen. Een van de redenen voor dit verbod was de veronderstelling dathet vrouwenlichaam niet in staat is een dergelijke inspanning te volbrengenen dathet lopen vanlange afstandenschade zou toebrengen aan de voortplantingsorganen.

Het vrouwenlichaam volgens Libelle

Kim van Steenwijk

Over het vrouwenlichaam, zo blijkt ook uit de bijdragen in dit themadossier van Locus, is al vaak gesproken en geschreven. Schoonheid is in de meeste gevallen het uitgangspunt, waarbij de focus is gericht op de eisen die worden gesteld aan het uiterlijk van de vrouw. Eeuwenlang hebben vrouwen hun best gedaan om het uiterlijk aan te passen aan de heersende opvattingen over het gewenste fysiek. Iedere dag opnieuw hebben miljoenen vrouwen aan hun lichaamsvorm gesleuteld om er zo aantrekkelijk mogelijk uit te zien.

Belichaming en ervaring: fenomenologie en de lichaamsgeschiedenis

Willemijn Ruberg

Beïnvloed door de cultural turn gingen historici in de jaren tachtig en negentig van de twintigste eeuw zich bezighouden met nieuwe thema’s als representatie, identiteit en gender. Ook het lichaam was een van de onderwerpen die bestudeerd werden door de zogenaamde new cultural history. Het lichaam werd zo populair als onderzoeksthema, dat ook wel gesproken is van een bodily turn of een somatic turn in de cultuurgeschiedenis en -wetenschap. Inmiddels wordt de lichaamsgeschiedenis gezien als een aparte tak van de cultuurgeschiedenis, met bijvoorbeeld tijdschriften als Body Politics. Zeitschrift für Körpergeschichte (2013).

Lichtgewicht, zwaargewicht: anderhalve eeuw op de weegschaal

Fenneke Sysling

Met de nieuwste digitale meettechnieken in een handzaam formaat zijn er steeds meer mogelijkheden om de gesteldheid van lichaam en geest te volgen. Wie een slim digitaal horloge heeft die het aantal stappen per dag registreert of een app die humeur of productiviteit bijhoudt, is een ‘self-tracker’. De groeiende populariteit van deze metingen is door sociologen vanuit verschillende gezichtspunten geïnterpreteerd: als een manier om tot nieuwe en authentieke zelfkennis te komen (mindfulness, maar dan met technologie) maar ook als een manier waarop het lichaam tot meetbaar onderdeel wordt gemaakt van de kapitalistische samenleving met zijn waarden van productie, efficiëntie en fitheid

The spatial phenomenology of white embodiment 

Marieke Borren

I turned white in 2015, when, as aDutchexpat, I temporarily moved into an apartment in the inner city of Johannesburg, South Africa, which has a near-exclusive black population. Only through this experience did I learn about the facticity of white embodiment. Previously, living in my native country, I was colorless, blending in with my environment to the point of being unnoticeable. In my new city of residence, I suddenly became a member of a minority group—white people—which meant I stood out, visibly, in public space. Seeing non-white others see me as white, first made me see myself as white, too.

© 2019 Open Universiteit | Lees de disclaimer en de privacyverklaring van de OU |Voor het colofon zie Over LOCUS |

Voor contact met de redactie kunt u mailen naar locus@ou.nl