Tegen het gloeiende augustusweer zijn wandelaars slechts in het bos bestand. De zomer gaat wat verder, aan de rand van het nabij gelegen Drontermeer, met dertig graden Celsius tekeer. De zon, die nu vanuit het zenith brandt, raakt net het paadje, waar ik aan de kant mijn rugzak neergezet heb en pauzeer. Als ik een boterham eet en wat drink zie ik opeens een pikzwart padje gaan, niet groter dan een kootje van mijn pink. Hij gaat er onverdroten tegenaan: drie hupjes, even zitten, dan weer flink. Wij delen een minuut van het bestaan.