Hoewel ik de weerzin tegen de toenemende nadruk op valorisatie goed begrijp – we moeten al steeds meer, nu ook dit nog? Mogen we alleen nog “trendy” onderwerpen onderzoeken? – denk ik dat kennisvalorisatie inderdaad heel belangrijk is voor de toekomst van de cultuurwetenschappen. En niet alleen vanuit het pragmatische en cynische argument dat er zonder kennisvalorisatie weinig kans is op externe financiering van cultuurwetenschappelijke onderzoek, in ieder geval op de korte termijn. Ik denk ook dat kennisvalorisatie ons de mogelijkheid biedt om een breed publiek de waarde van de cultuurwetenschappen te laten zien.

Valorisatie hoeft niet alleen te draaien om het geven van adviezen aan beleidsmakers, of het doen van belangrijke uitvindingen, maar gaat ook om het delen van kennis, bijvoorbeeld via lezingen, blogs, opiniestukken, optredens op radio of televisie, of samenwerkingsverbanden met musea of scholen. Zo gedefinieerd doen we als cultuurwetenschappers al heel veel aan valorisatie, en hebben we dat altijd al gedaan, ook aan de OU. De huidige politieke nadruk op valorisatie geeft ons de kans om extra geld te verwerven voor het bouwen van mooie exposities, online cursussen, mondelinge geschiedenisprojecten of digitale archieven over de thema’s waarnaar we onderzoek doen. We kunnen ons hierbij laten inspireren door de best practices van collega’s, bijvoorbeeld door te snuffelen op de website van de financier HERA (Humanities in the European Research Area), waar je kunt doorklikken naar mooie projectwebsites rond thema’s als vrouwen in de literaire wereld van de 19e eeuw, mode en muziek in de vroegmoderne tijd, de beweging tegen de slavernij of de culturele betekenis van onze omgang met menselijke overblijfselen.

Op allerlei manieren kunnen we proberen extra beeldend te laten zien hoe de cultuurwetenschappen bijdragen aan historisch besef, hoe kunst en literatuur inspiratie en creativiteit bieden, hoe we ons denken over zingeving en maatschappij kunnen scherpen via de filosofie. Juist nu de geesteswetenschappen dreigen te worden gemarginaliseerd, is interactie met de wereld buiten de universiteiten belangrijk om te laten zien hoe via studie van cultuur kwaliteiten als verbeeldingskracht, empathie en relativeringsvermogen worden gestimuleerd. Cultuurwetenschappers hebben altijd al gedaan aan kennisvalorisatie; uiteraard zal het er in de toekomst ook onderdeel van zijn.